Pastoor Cor Huygens was pastoor van Achel-Statie van 1958-1969. Hij was een bijzondere figuur met een apart karakter. Het parochieblad van Achel-Statie was een wekelijks gestencild blaadje waarin hij alles kwijt kon wat hij dacht dat de mensen van Achel-Statie zouden lezen en interesseren. « Zo leeft en bidt Achel-Statie » stond er bovenaan getypt. Als de gelegenheid zich voordeed om « leuke anecdotes » te vertellen deed hij dit maar al te graag. De plagerij en dubbele bodem moesten de mensen er maar bij nemen.Deze keer ondertekende hij met 'Sneppeke'
Onderstaand verhaal lazen wij in het parochieblad van zaterdag 26 januari 1963. Ter verduidelijking vertellen wij toch even dat het hier gaat over de pastoor van Achel-Dorp Z.E.H. Schevers en een waar gebeurd verhaal dat ook in het Sneppeke van het Belang van Limburg verscheen.De slotzin verwoordt een « steekje onder water » : omdat de moederparochie wegens gebrek aan eigen middelen geen « startpremie » aan de nieuwe parochie had kunnen geven, komt er een voorstel van Pastoor Huygens...Of er op ingegaan is weten wij niet....
« Het gebeurde niet zo ver van hier, dat de mensen in de kerk verkleumden van de kou.
Het was er tijdens de goddelijke diensten nog kouder dan in onze kerk. Nochtans lag
er in die kerk chauffage en werd er regelmatig gestookt.
Wel vond de pater-assistent, dat er een lichte reuk van kolendamp hing in de kerk.Maar de koster had hier een uitleg voor : er hing inderdaad kolendampvoor het keldergat en als de pater daarlangs passeerde van de sakristie naar de kerk, nam hij die reuk in zijn rokken mee naar de kerk.Dat was het dus wat hij rook : damp uit zijn eigen rokken.
Zondag was de pastoor van het betreffende dorp in de kelder geweest en had medelijden getoond met zijn koster, die in zo'n ondraaglijke damp moest stoken. Intussen vonden veel mensen dat het vroeger toch veel warmer was in de kerk en ze vroegen zich af of er soms slecht of helemaal niet gestookt werd . De kerk was erg groot en hoog en het was een koude winter en de installatie was inderdaad oud...
Maar het was toch niet goed dat er mensen elders naar de kerk gingen om koude voeten te vermijden.
Daartoe stelde de pastoor van de betreffende parochie zich in verbinding met een installateur van centrale verwarming uit Hasselt.
Warme lucht met mazoutverwarming. Geen kolen meer. Een gans nieuwe installatie zoals er een ging komen in de nieuwe kerk van de buurparochie, die moest er komen.Wat het ging kosten ? 200.000 Belgische franken... Een ontzettende som. En er waren ook nog de plannen voor een nieuwe parochiezaal te bouwen.
De kerkraad kwam bijeen, vergaderde en overlegde.Verkleumd van de kou ging men aanstonds tot de daden over. De parochie werd in bestaande wijken ingedeeld en verdeeld : ieder kreeg zijn straten,huizen en uithoeken. Men zou rond gaan om geld voor de nieuwe installatie van de chauffage in de kerk. De mensen zouden hen zeker niet in de kou laten staan ! !
Zover stonden de zaken en alles was geregeld :goed en vlot.Men moet het ijzer smeden als het heet is.En de mensen hadden het koud, dus zouden ze zeker mild en offervaardig geven met een warm hart.
Maar verleden maandag kwamen de vrienden pastoors bij hun gastvrije collega van de betreffende parochie bijeen voor een kaartkranske. Men kaartte en besprak tussen de de abandance en misères door van de mizeries van de koude winter en van de niet warm te krijgen kerk. Gezamenlijk speurde men naar de mogelijke oorzaken met al die koude gevolgen.
Tot de heerneef van Mieke Schildermans ( Bartel Schildermans J.S.) voorstelde eens in de chauffagekelder van bedoelde kerk te gaan zien. Alhoewel men vond dat het geen zin had en hij er toch ook niets van kende,en er toch niets te zien was dan vuur dat niet brandde, ging men tenslotte na de laatste slag toch maar eens zien. Eigenlijk ook meer om de huishoudster in de gelegenheid te stellen intussen koffie op tafel te zetten.
« En zo ligt dat nu altijd. » sprak de pastoor tot zijn bezichtigende medeherders. « Er is rook en damp en het is koud in de kerk. Het is een verouderd systeem. We gaan een nieuwe bestellen. »
Tot het speurend oog van heerneef Bartel Schildermans , vol van technische feeling als missionaris, op een sleutel viel ergens aan de ketel, waarbij zeer duidelijk leesbaar de letters F en O stonden. De sleutel stond op F. Nu moet ge weten dat zulke installatie meetal in Wallonië of Frankrijk gemaakt zijn. Fermé betekent gesloten , Ouvert betekent open. Die sleutel of schuif vermindert de luchtafvoer gedeeltelijk of helemaal de schouw in en regelt dus de verbranding. En de sleutel wees naar F.....dus potdicht !
« Ja maar, zet die schuif eens open , » sprak missionaris Schildermans langs zijn neus weg. Men keek elkander eens aan, half begrijpend en half verbaasd en iemand trachtte beweging in de sleutel te krijgen.Toen nog een andere pastoor en nog een en nog een...Tevergeefs. « Ieder zijn stiel, »dacht de betrokken pastoor , « wij gaan Giel van de smid erbij halen. » Met enkele ferme tikken draaide de smid de sleutel van F naar O en o ! wonder ! Het vuur leefde vriendelijk op. De rookpluimen kringelden blij verlost door de schouw van de kerk over de daken van de omliggende huizen, die dit al enkele jaren niet meer hadden meegemaakt. En in de kerk fleurde alles op door de behaaglijke warmte voor God en al de parochianen.
Dit alles gebeurde niet zo ver van hier.
En het geld dat men meende te besteden aan een nieuwe verwarmingsinstallatie ?... Daarvoor koopt men nu een passend geschenk : het passend geschenk van de moederkerk voor de dochterkerk...Waarvoor wij bij voorbaat onze dank betuigen. ! »
Sneppeke