Tijdens de oorlog 40-45 werd er in de oude quarantainestallen van Achel-Statie onder het beheer van de Wehrmacht een varkenskwekerij uitgebaat.
Op het afgepaalde terrein waren naar schatting twee- à drieduizend varkens van het type “Duitslandvarken” ondergebracht.
Het personeel bestond uit: de administratie, de militaire bewaking- blijkbaar invalide soldaten- burgerlijk Duits personeel dat instond voor de kweek en de vetmesterij en enkele Belgische tewerkgestelden.
Een varken was toen een kostbaar bezit. Uitzonderlijk kon men een varken, hoe klein ook, bij en boer kopen- natuurlijk in het zwart- aan 30 à 40 fr. levend gewicht. Let wel : toen !
De stallen werden streng bewaakt.
Na de landing in Normandië- 6 juni 1944- rukten de geallieerden gestadig op en begin september werd het voor de uitbaters van warm naar heet en op ’n mooie morgen pakten ze hun biezen en lieten de stallen onbeheerd en de zwijntjes onbewaakt achter.
Daar werd onmiddellijk ruchtbaarheid aangegeven en het ontsnapte niet aan de opmerkzaamheid van de bevolking van Achel, Hamont, Borkel en Schaft en Grote-Heide.
De grootste plundering en slachtpartij ooit;, kon beginnen.
De Duitse Krijgsmacht had wel ander zorgen dan zich met varkens bezig te houden. De verdediging van het Kempens kanaal was van primordiaal belang.
Wat in de fokkerij en vetmesterij aanwezig was werd buit gemaakt. De onkundigen, de onwetenden, de leken die geen onderscheid konden maken tussen een slachtvarken en een beer of zeug, slachtten in de bossen ronde de stallen alles wat op vier poten stond en dat met de primitiefste middelen zoals een zakmes en puntig aangescherpte stokken e.a.
De vaklui daarentegen maakten goed sier met slacht- en fokvarkens.
Eens de vergissing bemerkt lieten de onkundigen de kadavers liggen waar ze lagen om te trachten met meer welslagen en slachtbaar varken of big buit te maken.
In de warme nazomer begonnen de krengen te ontbinden, zodat de hele omgeving stonk als de pest. Om hygiënische redenen werden door gemeentewerklieden en vrijwilligers de dode dieren ter plaatse in de grond gestopt.
Omtrent dezelfde tijd zijn de textielvoorraden van het Duitse leger, gestockeerd in de lokalen van het Ursulinenklooster in Hamont, nadat de bewaking was opgeheven, deels geplunderd.
Beide feiten zijn in een ballade in dichtvorm, naar het blijkt door een kapelaan Schuurmans van Hamont, op papier gezet en bleken achteraf de tijdelijke succesnummers op bonte-avonden onder de titel “ HALEN”.
Hiernaast volgt dat deel van het succeslied dat “zingt” over over de Achelse gebeurtenis ook al wordt er ook nog verwezen naar de gebeurtenis in Hamont.
Jos Van Werde
Onze Achelse geburen
Beleefden avonturen
Zoals in heel Belgiekske
Nooit te horen was.
Te Achel aan de statie
Werd na de liberatie
Een zware strijd geleverd
Tegen het zwijnenrasRefrein:
Carbonaden, joepi, joepi, jee, ee,ee
Fracandellen, hespen en pastei
Varkenspoten, spek en balkenbrijDe pruis was pas verdwenen
Heel Achel spoedde henen
Bezijden het station
Naar het varkenspensionaat.
Van al die mooie zwijnen
Koos iedereen het zijne
De vreugde werd gevierd
Met bloedpens en gebraad.De een sprong op een verken
Maar ’t was verdraaid een sterke
Hij bond het dier een koordje over zijn kop
Maar knorremans ging lopen
Hij liet zich niet verkopen
En vluchtte met zijn nieuwe meester in galopWe zullen nooit vergeten
Hoe Achel toen heeft geëten
Gekapt en fricandellen en gepresten kop
Gebraad en varkensnieren
De staarten van de dieren
Ze smulden en aten ganse varkens opEn nu nog kunt ge merken
Wie smulde van het verken:
’t zijn al die dikken hier
aanwezig in de zaal
Zij smulden worst en pensen
Al deze vette mensen
Ja buiten hun rantsoentje
Aten ze allemaal.We houden op met zingen
Van al die vieze dingen
Er zijn al scheef gezichten
Men is miskontent
We moeten gauw gaan lopen
We moeten nog verkopen
Wat hespen of wat kousen
Voor nen zondagscent.Eindrefrein:
Carbonaden, joepi,joepi,jee,ee,ee
Onderbroeken,sokken en calçons
Fricandellen , joepi, joepi, jee, ee,ee
Leverworsten en combinaisons.