Zo schreef L. STERKEN in « Het Belang » op donderdag 11 november 1948.....over Pier Van Lishout de zoon van Antoon Van Lishout en Marie Guys.
DE GLORIETIJD VAN « DIKKE PIER » TE ACHEL.
.....
We trekken er dan op uit... naar Achel, waar Dikke Pier de grootste broek nodig heeft.
Feitelijk heet hij Petrus Van Lishout, gepensioneerde spoorwegarbeider. Zijn burgerlijke stand vermeldt : geboren te Achel op 5 mei 1875 en gehuwd in 1907 met Petronella Lemkens , « na 15 jaar verkering » maar dat staat niet in het eerbiedwaardig boek. Hij woont
in de Eindstraat op nummer 30 te Achel.
Van die verkering gesproken ! Pierke (zo noemt Van Lishout zichzelf) beweert met zijn huwelijk juist op tijd te zijn gekomen. » De pastoor vroeg mij 10 frank voor de ceremonie, zegt hij maar ik dong 5 frank af en hij was ook tevreden. Hij meende commercant te zijn. »
Pier is altijd een ferme knuppel geweest. Toen hij trouwde woog hij reeds 90 kg.De aard zeker ? Zijn moeder immers had ook 250 pond als tegengewicht nodig. En dan een maag !
Vrouw Van Lishout heeft zich steeds afgevraagd waar haar vent het stak.Pier zelf beweert : » Moest ik kasseien kunnen stukkauwen, dan zou mijn maag ze zeker verteren. »
Het rustig gezinsleven werkte zo weldadig in op Piers constitutie, dat hij vlak voor de oorlog het recordgewicht van 148 kg. bereikte. Moeder Van Lishout woog op dat ogenblik 90 kg. en het hele huishouden samen (de drie zonen en de dochter inbegrepen) 1120 pond. Dit smakelijk zestal kon zodanig binnenschermen dat tijdens de oorlog op één jaar 900 kg koren boven het rantsoen moesten bijgekocht. Pier heeft het ons zelf verteld, omdat hij weet dat de zwarte kontroleurs toch uit het zadel zijn gewipt. Niet dat hij schrik heeft hoor ! In de tijd dat hij nog bij zijn ouders thuis was , die café hielden, kon hij gemakkelijk drie vechtersbazen voor zijn rekening nemen en ze allen tegelijk buitenwalsen.
Toen Pier nog in het rangeerstation te Achel werkte, droeg hij 265 kg. op de rug. Zekere dag kwam een smid met drie helpers in het station een nieuw aambeeld afhalen. Pier bracht het alleen uit het magazijn en plaatste het buiten bij de poort. « Voila, » zei hij, « laadt het nu maar op uw kar. » Hoe de vier mannen zich ook inspanden , ze kregen het niet in de karrebak getorst. « Kom hier ! » lachte Pier... en hij hief het er alleen in. Het karreke zuchtte en steunde onder de last. De mannen bekeken Pier als een wonderdier en wilden vertrekken, toen plots al met één keer « krak ! » het voertuig ineenstuikte. Pier zelf stond nog vast op de benen.
Wanneer onze zware rangeerder te dik werd, stelde de N.M.B.S. hem op pensioen. Hij kon toch niet meer tussen de wagons in . Moeder van Lishout kocht haar man een speciale zetel (breed genoeg voor het volle-maan-zitvlak) en gunde hem zijn welverdiende rust. De kleine kleermaker van Achel weet erover mee te praten, welke afmetingen Pier toen had : 156 cm
lendenomtrek en col 55 !
Thans is Pier Van Lishout op weg de slanke lijn terig te krijgen. Hij weegt « maar » 125 kg meer ! De benen beginnen wat te verslijten. Hoe zou het ook anders, na zulke zware arbeid. Maar de maag kan nog concurreren met de besten !
Wanneer Pier het werkelijk meent aan tafel moet een jonge snuiter hem niet willen de loef afsteken. Ge zijt stielman of ge zijt het niet, hé ?