Marie spendeerde iedere dag enkele uurtjes aan de verzorging van haar dieren. « Wie niet goed is voor de dieren , is ook niet goed voor de mensen, » filosofeerde Marie hardop. Eerst werden de varkens gewassen terwijl de fox-terrier goedkeurend toekijkt. « We hebben de schoonste varkens van Achel, » zegt Marie ferm.
Ondertussen melkt Drieka , de moeder van Marie, de schapen. Dit is een van de weinige zaken die Marie niet zelf kan.
Wanneer Drieka ziek te bed lag, moest Marie toch de schapen melken. Ze wist er geen raad mee. Tenslotte werd de oplossing gevonden: Marie bracht de schapen aan het ziekbed van Drieka die van daaruit de schapen molk.
De hennen hadden ook al goed hun best gedaan : Marie haalde een ganse schoot eieren uit de nesten.
Zo, nu kreeg de kat nog wat « roemen » (melk), en iedereen was geholpen.
Het is nog vroeg in de voormiddag. Marie heeft goed kunnen doorwerken omdat ze niet gestoord is geworden door klanten. Nu kan ze rustig het middagmaal klaarmaken voor de kostgangers.
In de hof achter het huis heeft ze een grote keuze in groenten. Het is een van de best verzorgde hoven van Achel.
Ze zal vandaag maar eens boontjes klaar maken. Soep heeft ze nog van gisteren. Het vlees hoeft ze maar in de kelder te nemen. Daar staan de zaanpotten vol met spek, worst, vet en ander varkensvlees.
Voor het nagerecht legt ze enkele appelen op een schotel. « Zo, het zal vanmiddag weer eens goed smaken, » denkt Marie goeddunkend.
Na het middagmaal heeft Marie enkele klanten in de gelagzaal. Ze zouden graag een spelletje kaarten, maar ... « Ik heb liever een goede zuiper dan tien kaarters, » zegt Marie.
Dus er mag niet gekaart worden. Marie kan nu afwisselend het middagmaal opruimen en enkele pintjes « Sezoens » tappen.
Marie doet gouden zaken. Aan de overkant van de straat zit Toontje Vissers in de gelagzaal van 'In de Keizer ', achter het gordijn te loeren naar de klanten die 'De Gouden Leeuw' binnen stappen. Bij hem is het lang niet zo druk. Er is ook niet de luxe gelijk in 'De Gouden Leeuw'. Marie tapt immers uit vaten en hij uit flesjes. Daarbij bestelt Marie « in het groot ».
Toontje heeft altijd maar enkele flesjes in de kelder ...
Kijk , daar gaat een klant naar Toontje. Vlug loopt Toontje de kelder in en stelt enkele flesjes ten toon op de toog. De klant drinkt vlug een pintje en gaat dan verder. « Dag Toon , het beste en tot ziens ! « Onmiddellijk als de klant de deur achter zich heeft dicht getrokken draagt Toon de volle flesjes terug de kelder in en neemt plaats op de stoel bij het raam.
Bij Marie wordt er nog vollebak gedronken, alhoewel het op een werkdag ook niet al te druk is. De grote dagen zijn de feestdagen en de dag der dagen is de dag van de Sint-Antoniusprocessie. Tijdens de week die deze grote zondag voorafgaat heerst er de grootste drukte in « De Gouden Leeuw ».
Drieka Vissers kijkt de Dorpsstraat af samen met de facteur. In de verte tussen de lindebomen ziet ze een voiture afkomen. Deze stopt voor de herberg « De Gouden Leeuw ». Vijf heren stappen uit. « Kijk, daarkomt weer een koets met vijf heren bij Marie. » mompelt Drieka.
Hierop antwoordt de facteur : « Ja, bij Marie komen niks anders dan heren ». Toen was Drieka uitgepraat.
De koetsier plaatst de paarden in de mooi verzorgde stal. Ze worden aan de ring vastgelegd en krijgen het nodige voeder. Hier staan ze fijn beschut. Bij Drieka zouden ze buiten moeten staan.
De vijf heren komen ondertussen de gelagzaal binnen. Marie komt langs de tapkamer binnen. « Dag Heren. Hang de jassen maar aan de portemanteau . Wat mag het zijn ? ».
Ondertussen is ook de secretaris, een van de de kostgangers bij Marie, de trap afgekomen en neemt plaats bij deze heren. Marie slaat spontaan het laatste eitje in de pan.
Na een uur staat de voiture weer reisvaardig voor de deur.
Uit de notities van Roel Verweyen